ΠΟΛΙΤΗς

Εφιαλτικές μέρες και νύχτες για το Μάτι της Νέας Μάκρης.........................Ιστοσελίδα για κοινωνικό-πολιτικά ζητήματα....................Νοέμβριος 2018...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

πολίτης //ουσιαστικό // κάτοικος πόλης που έχει πολιτικά δικαιώματα, ελεύθερος πολίτης |με γεν. |αντ. του ἰδιώτης |αντ. του ξένος 2. συμπολίτης |φρ. ἀγαθός πολίτης, χρηστὸς πολίτης, αντ. κακὸς πολίτης, πονηρὸς πολίτης |φρ. φύσει, γένει πολίτης=από τη γέννησή του ελεύθερος πολίτης |φρ.ποιῶ ή ποιοῦμαι τινά πολίτην=πολιτογραφώ, δίνω σε κπ. τα δικαιώματα ελεύθερου πολίτη Β. |το ουσ. ως επίθ. αυτός που ανήκει στην πόλη //Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μετάφραση [Translate]


Το περιστέρι της Ειρήνης, Pablo Picasso // για τον Άνθρωπο, την ειρήνη στον κόσμο, λέμε όχι στους πολέμους και στη βία από άνθρωπο σε άνθρωπο ...make love not war - κάντε έρωτα όχι πόλεμο....
Οι Λαϊκοί Αγώνες για μια ανθρώπινη κοινωνία σήμερα- αλλά και την απελευθέρωση της Χώρας μας από την τρόικα και το ΔΝΤ είναι συνέχεια του Εθνικό-απελευθερωτικού Αγώνα του 1821...αλλά και του 1940...

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Μία ιστορική αναδρομή στα 71 χρόνια μετά την επέτειο του “Όχι”, μέσα από πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής.


Οι εφημερίδες της εποχής από την πρώτη στιγμή παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις.

Εφημερίδες στο Έπος του 1940
Μία ιστορική αναδρομή στα 71 χρόνια μετά την επέτειο του “Όχι”, μέσα από πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής.

Σε μια ιστορική μέρα για τους Έλληνες, σύσσωμος ο ελληνικός Τύπος, περιγράφει τα γεγονότα υπογραμμίζοντας το χαρακτήρα της “πρόκλησης” στην ιταλική πρόταση. Παράλληλα, μέσα από τόνωση του εθνικού αισθήματος, οι εφημερίδες, προσπαθούν να προκαλέσουν ψυχολογική ανάταση στους Έλληνες, ενόψει και της γενικής επιστράτευσης.
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Ασύρματος στις 28 Οκτωβρίου 1940
δείτε περισσότερα στο: 

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Εκδήλωση της Aνοιχτής Πόλης και της ΑΣΚ εργαζομένων στο Δήμο Αθηναίων

Κοινή εκδήλωση της δημοτικής κίνησης Aνοιχτή Πόλη και της ΑΣΚ (Ανεξάρτητης Συνδικαλιστικής Κίνησης) εργαζομένων στο Δήμο Αθηναίων.
 
Την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου στις 14:00, στην αίθουσα της Δημαρχιακής Επιτροπής (Λιοσίων 22), 4ος όροφος. Με θέμα: Εφεδρεία, Απολύσεις, Μισθολόγιο, Συνταξιοδοτικό, Δημοκρατία και Τοπική Αυτοδιοίκηση.Ομιλητές: ΕΛΕΝΗ ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ, επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης», ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΙΣΗΣ, αντιπρόεδρος ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΠΑΤΑΡΗΣ, Δικηγόρος εργατολόγος. Συντονίζει ο Στάθης Σταυριανίδης
Η ανακοίνωση της ΑΣΚ:
Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι,
Η Δημοτική Κίνηση «ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ» και η συνδικαλιστική παράταξη «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ» (ΑΣΚ), σας καλούν σε συγκέντρωση που πραγματοποιούν την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου και ώρα 14:00μ.μ. στην αίθουσα της Δημαρχιακής Επιτροπής (Λιοσίων 22), 3ος όροφος για να συζητήσουμε τις κοινές δράσεις που μπορούμε να αναπτύξουμε για:
  • Να αντικρούσουμε τη λαίλαπα αντιδραστικών μέτρων που προωθούν κυβέρνηση και τρόικα σε βάρος των εργαζομένων.
  • Να ενημερωθούμε από ειδικούς και συνδικαλιστικά στελέχη για τις εξελίξεις στο μισθολόγιο, την «εφεδρεία», τα φορολογικά μέτρα, το βαθμολόγιο, τους συμβασιούχους κλπ.
  • Να εντείνουμε τις προσπάθειες για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής που εξαθλιώνει εργαζόμενους και συνταξιούχους.  Ενισχύει απροκάλυπτα την καταστολή, περιορίζει ασφυκτικά τη δημοκρατία και αφήνει ασύδοτο το μεγάλο κεφάλαιο.
Στη συγκέντρωση θα λάβουν μέρος:
Ελένη Πορτάλιου, Δημοτική Σύμβουλος
Γιώργος Χαρίσης, Αντιπρόεδρος ΠΟΕ-ΟΤΑ
Δημήτρης Περπατάρης, Δικηγόρος εργατολόγος
Συντονίζει ο συνάδελφος:  Στάθης Σταυριανίδης

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΙ ΑΠΟ ΤΟ 1824

Φαύλος κύκλος δανείων και κακοδιαχείρισης



Η Ελλάδα είναι ένα κράτος «δανειογενές» πριν από τη σύστασή του (1824-1825). Από τότε, οι Αλ. Μαυροκορδάτος και Ι. Ζαΐμης σύναψαν δύο δάνεια με αγγλικές τράπεζες. Για το ένα, καταβλήθηκε στην τότε κυβέρνηση το 59% της ονομαστικής του αξίας και για το άλλο το 43,6%! Τα υπόλοιπα ποσά κρατήθηκαν για τοκοχρεολύσια, προμήθειες, μεσιτείες, έξοδα σύμβασης και αγορές άχρηστων πολεμικών υλικών (!). Ωστόσο, η Ελλάδα πλήρωσε τόκους και χρεολύσια για το κεφάλαιο που ουδέποτε πήρε!
Ανδρέας Παπανδρέου και Κωνσταντίνος Καραμανλής. Το Δημόσιο Χρέος έφτασε στα ύψη την περίοδο διακυβέρνησής τουςΑνδρέας Παπανδρέου και Κωνσταντίνος Καραμανλής. Το Δημόσιο Χρέος έφτασε στα ύψη την περίοδο διακυβέρνησής τουςΕνδεικτικό του μεγάλου πάρτι της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος 
3.000 άνδρες. Δήλωνε ότι είχε 12.000. Τους μισθούς των υπόλοιπων ήταν τα «πανωγραψίματα» (1824. Τότε, ο στρατηγός Γκούρας «όριζε» 9.000 ανδρών τα μοιράζονταν οι ημέτεροι!). Ετσι «θεσμοθετήθηκε» η εξυπηρέτηση των πελατειακών σχέσεων κομματικών μηχανισμών με ουρά... μέχρι σήμερα.


Ολα τα ανωτέρω και πολλά άλλα, έρχεται να αναδείξει ανάγλυφα ο μαθηματικός, δρ Κοινωνιολογίας, πολιτειολόγος-καθηγητής της Σχολής Εθνικής Ασφάλειας, Τάσος Ηλιαδάκης με το βιβλίο των 600 σελίδων, που πρόκειται να κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τον Εκδοτικό Οίκο «Ν. & Σ. Μπατσιούλα». Φέρει τον τίτλο «Ο εξωτερικός δανεισμός στη γένεση και εξέλιξη του Νέου Ελληνικού Κράτους 1824-2009».
Οι μαύρες τρύπες
Ο μαθηματικός-ερευνητής (προδημοσίευση του βιβλίου του κάνει σήμερα η «Ε») αντλεί στοιχεία από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, την Τράπεζα Ελλάδος (ΤτΕ), την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, τα υπουργεία, εκατοντάδες βιβλία, τον καθημερινό, περιοδικό και ξένο Τύπο. Παραθέτει πίνακες και ντοκουμέντα.
Αναδεικνύει την κακοδιαχείριση του δημόσιου κρατικού κορβανά, δηλαδή της Κεντρικής Διοίκησης (περιλαμβάνει: την προεδρία της Δημοκρατίας, τα υπουργεία, τις περιφέρειες, τις Ανεξάρτητες Αρχές, τα ΝΠΔΔ) καθώς και των ΝΠΙΔ που ελέγχονται από την κεντρική κυβέρνηση.
Ξεκαθαρίζει ότι οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) και οι Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφάλισης(ΟΚΑ/Ασφαλιστικά Ταμεία) δεν ανήκουν στην Κεντρική Διοίκηση του Κράτους (σ.σ. Αρα κακώς κάνει η κυβέρνηση, που τα εντάσσει σ' αυτήν, εφαρμόζει εφεδρείες, βάζει χέρι στα αποθεματικά τους για να «κλείσει» τρύπες του χρέους).
Από το δεκαετές ερευνητικό πόνημα του Τάσου Ηλιαδάκη αναφέρουμε τηλεγραφικά ότι η Ελλάδα έχει πτωχεύσει τέσσερις φορές [1827, 1843, 1893 (επί πρωθυπουργίας Χ.Τρικούπη), 1932].
Το προπολεμικό προ του 1940 Δημόσιο Χρέος (Δ.Χ.) εξοφλείται το 1998, ενώ την περίοδο (1981-92) επιστρέφουμε τα δωρεάν (κοινοτικά πακέτα) για να ζητήσουμε τα δανεικά! Οι δείκτες του ΑΕΠ από το 1974 είναι σταθερά πτωτικοί. Δηλαδή, δεν παράγουμε και τρώμε από δανεικά και επιδοτήσεις.
Την ύλη του βιβλίου τη χωρίσαμε σε δύο μεγάλες περιόδους:
* Α'Περίοδος 1824 (σύσταση του κράτους) - 1974 (πτώση της χούντας)
Το 1824 και το 1825 ο επαναστατημένος Ελληνισμός συνάπτει με αγγλικές τράπεζες, δύο δάνεια, ύψους 2,8 εκατ. στερλινών.
Το 1827 δηλώθηκε η πρώτη πτώχευση. Τη λεηλάτηση μέσω δανείων από τις δανειοδότριες αγγλικές τράπεζες στηλίτευσαν ακόμα και οι «Times». Η τότε κυβέρνηση Μαυροκορδάτου μετάλλαξε τον εξωτερικό δανεισμό σε μέσο πελατειακής στελέχωσης. Οι προαγωγές γίνονταν μόνο με το μικρό όνομα, δίχως το επίθετο.
Ακολουθεί το δάνειο του Οθωνα το 1833 (Τράπεζα Ρότσιλντ, των Παρισίων), ύψους 60 εκατ. γαλ. φράγκων. Εξ αυτού, 20 εκατ. φράγκα κρατήθηκαν για την εξυπηρέτηση του δανείου. Τα υπόλοιπα, κατασπατάλησαν οι Βαυαροί. Ο Αμπού έγραψε ότι «η Ελλάδα ουδέν όφελος απεκόμισε εξ αυτού! Αντίθετα έγινε φτωχότερη από την ημέρα που προσέφυγε στο δάνειο». Η τότε καθαρή δανειακή πρόσοδος για την Ελλάδα έφτασε στο 14,2% του ονομαστικού (8.520.000 γαλλικά φράγκα).
Το 1843 ήρθε η δεύτερη πτώχευση. Το 1859 η Ελλάδα διακανόνισε την αυτοεξυπηρέτηση του δανείου, που επικύρωσε το 1864.
Μέχρι το 1878 η Ελλάδα δεν είχε συναινέσει στο διακανονισμό των δανείων ανεξαρτησίας και έτσι παρέμενε σε δανειακό αποκλεισμό. Τον Σεπτέμβριο του 1878 έρχεται σε συμβιβασμό με τους ομολογιούχους. Ετσι τερματίζεται ο δανειακός αποκλεισμός της και αρχίζει ξέφρενος εξωτερικός δανεισμός.
Την τρικουπική 11ετία, 1882-1892, το Δ.Χ. (ΔΧ) διπλασιάζεται. Δανειζόμαστε περισσότερα απ' ό,τι την περίοδο 1824-1882. Η αύξηση του Δ.Χ. αποδίδεται κατά 78,75% στον Τρικούπη, κατά 16,65% στον Δηλιγιάννη και κατά 4,6% στον Κωνσταντόπουλο. Οι δανειστές κερδοσκόπησαν, από υπέρογκες προμήθειες, μεσιτείες και παγιώσεις των δανείων.
Την περίοδο 1824-1893 ο απολογισμός των εξωτερικών δανείων σε φράγκα ήταν: ονομαστικός 769.739.000, με καθαρή πρόσοδο 388.706.680 (50% του ονομαστικού). Το Ελληνικό Δημόσιο είχε αποδώσει με την εξυπηρέτηση των δανείων 472.575.469 φράγκα, δηλαδή 83.868.789 περισσότερα απ' όσα είχε ως καθαρή πρόσοδο και το 1893 χρωστούσε 630 εκατ. φράγκα, με ετήσια έσοδα το 1893 περίπου 64 εκατ. φράγκα.
Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο Τρικούπης λέει: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»! Ηταν η τρίτη πτώχευση. Ο οικονομολόγος της τότε τρόικας, Λόου (σ.σ. ο αντίστοιχος Τόμσεν σήμερα) επεσήμαινε στην έκθεσή του ότι «η Ελλάς είναι πλούσια χώρα, το κράτος ήταν ανεπαρκές»!
Πέντε χρόνια μετά, η Ελλάδα βρίσκεται υπό τον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ). Του τότε δανειακού αποκλεισμού πρωτοστάτησαν οι Γερμανοί.
Την περίοδο 1902-1914 συνάψαμε 4 δάνεια συνολικά 521.324 εκατ. φράγκων. Μέχρι το 1909 τα χρήματα διατέθηκαν για την κατασκευή του σιδηροδρομικού δικτύου, τις εξοπλιστικές ανάγκες και την εγκατάσταση στη Μακεδονία των προσφύγων από Αν. Ρωμυλία και Βουλγαρία.
Το 1911, δάνειο 110 εκατ. φράγκων χρησιμοποιήθηκε για τη διεξαγωγή των Βαλκανικών Πολέμων.
Το 1914, δάνειο των 500 εκατ. φράγκων ήταν υποθηκευμένο για την οικονομική εκκαθάριση δανείων της τρικουπικής περιόδου.
Την περίοδο 1914-1923 έχουμε μόνο τρία εξωτερικά δάνεια. Δύο από τη Γερμανία, 100 και 40 εκατ.μάρκων, που δεν αναγράφτηκαν στους ισολογισμούς του ελληνικού κράτους και ένα καναδικό, 40 εκατ. καναδικών δολαρίων. Επίσης συνάπτεται δάνειο εξαγοράς του σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινούπολης.
Η πτώχευση Βενιζέλου
Την περίοδο 1924-1932 συνάψαμε 9 δάνεια. Ο εξωτερικός δανεισμός έφτασε στα 991.994.228 εκατ. φράγκα.
Τα δανεικά χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων κατά 36,73%, την κάλυψη ελλειμμάτων, τα έξοδα έκδοσης των δανείων, την εξυπηρέτηση παλαιών και νέων δανείων (87,58%). Η Ελλάδα τότε εμφανιζόταν «ως μια εκ των πλέον βεβαρημένων διά χρεών χωρών». Ετσι την 1.5.1932 η κυβέρνηση Βενιζέλου κήρυξε την τέταρτη ελληνική πτώχευση.
Ακολουθεί η δικτατορία του Μεταξά και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Το συγκεκριμένο διάστημα δεν έχουμε εξωτερικό δανεισμό. Αντιθέτως, η Ελλάδα δανείζει τις Κατοχικές Δυνάμεις με χρυσό.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η ξένη βοήθεια στη χώρα κάλυψε το μέγιστο μέρος του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών. Οταν έληξε η αποστολή της UNRRA (αμερικανική βοήθεια), μετά τον Ιούνιο 1947 ακολουθεί το «Σχέδιο Μάρσαλ». Συνολικά, μεταξύ 1944-1962 η ξένη βοήθεια προς την Ελλάδα έφτασε στα 4,1 δισ. δολάρια. Το 95% προήλθε από τις ΗΠΑ. Το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας διοχετεύτηκε σε στρατιωτικές δαπάνες και το 5,8% σε δάνεια και πιστώσεις.
Το μεταπολεμικό Δ.Χ. περίπου δεκαπλασιάστηκε σε συνάλλαγμα, ενώ σε δραχμές το Δ.Χ., 67πλασιάστηκε! Ο συνολικός μεταπολεμικός εξωτερικός δανεισμός της Ελλάδας, μέχρι το 1966, ανήλθε τα 435.174.053 δολάρια. Προήλθε κατά 58,4% από τις ΗΠΑ, 19% από τη Δ. Γερμανία και 14,36% από την Αγγλία.
Τότε, η Ελλάδα με δύο δάνεια (1962 και 1965) διακανόνισε το 97% του προπολεμικού εξωτερικού Δ.Χ. [από το 1833 (δάνειο Οθωνα) - 1940], τα οποία αποπληρώθηκαν το 1998.
Τ0 1967 επιβάλλεται η δικτατορία, που χαλάρωσε τους δανειακούς περιορισμούς μόνον μετά το 1972. Το Δ.Χ. αυξήθηκε κατά 3,5 φορές. Το εσωτερικό Δ.Χ. πενταπλασιάστηκε, σε αντίθεση με το εξωτερικό, που παρέμεινε στα ίδια επίπεδα. Ο νέος δανεισμός σε ξένο νόμισμα ήταν μόνο το 6,56% του νέου Δημόσιου Χρέους.
** Β' Περίοδος της Μεταπολίτευσης: 1975-2009
Μετά το 1974, η εξάρτηση από τις ΗΠΑ ξεθωριάζει. Η αμερικανική βοήθεια υποκαθίσταται από την Κοινοτική. Κυριαρχούν δύο πολυσυλλεκτικοί ηγέτες: ο «διαπραγματευτής-εθνάρχης» Κων. Καραμανλής και ο «υποκινητής-χαρισματικός» Ανδ. Παπανδρέου.
Το πελατειακό σύστημα μεσουρανεί. Η βουλευτοκρατία καπελώνεται από «πολιτικά-οικογενειακά τζάκια». Ο λαός ζητά αλλαγή. Την ταυτίζει με ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα.
Το Δημόσιο Χρέος (Δ.Χ.) εκτινάζεται από τα 142,8 δισ. δρχ. το 1975, στα 589,4 δισ. δρχ. το 1981. Δηλαδή, αύξηση 312,7%. Το προπολεμικό Δ.Χ. κατέρχεται στο 0,7% και εκμηδενίζεται. Το μεταπολεμικό Δ.Χ. κυμαίνεται από 102,8%-140,3% των τακτικών εσόδων.
Το μεταπολεμικό Δ.Χ. πενταπλασιάστηκε. Το εξωτερικό Δ.Χ. αυξήθηκε κατά 34%. Το Δ.Χ. ως ποσοστό επί του ΑΕΠ μεταβάλλεται από το 22,5% του ΑΕΠ το 1974 στο 31,68% το 1981. Δηλαδή, η κυβέρνηση Καραμανλή αύξησε το Δ.Χ. κατά 40,8%.
Πελατειακές σχέσεις
Το 1981, οι βουλευτο-προσωπικές πελατειακές σχέσεις μετασχηματίζονται σε κομματικές πελατειακές σχέσεις. Με στοιχεία του ΟΟΣΑ, μεταξύ 1981 και 1988 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων της κεντρικής διοίκησης αυξήθηκε 6 φορές περισσότερο απ' ό,τι ο ενεργός πληθυσμός της χώρας!
Μεταξύ 1978 και 1987 οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση και τις ΔΕΚΟ από 300.000 αυξάνονται σε 460.000. Μαζί με τις δημόσιες τράπεζες, τις προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις συνολικά οι δημόσιοι υπάλληλοι φτάνουν σε 640.000!
Το 1986, το 96% των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ εντάχθηκαν στη Δημόσια Διοίκηση. Ακολούθως, η Ν.Δ. μιμήθηκε το ΠΑΣΟΚ.
Ολοι (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) διεύρυναν έναν κακό δημόσιο τομέα. Την ίδια περίοδο η Ν.Δ. -με τους Αβέρωφ και Μητσοτάκη αρχηγούς- αντέγραψε οργανολειτουργικά το ΠΑΣΟΚ.
Από το 1981, τα καθαρά κέρδη (σ.σ.: επιδοτήσεις, κοινοτικά πακέτα κ.λπ.) από την ΕΟΚ ανέρχονταν περίπου στο 1 τρισ. δρχ. για την Ελλάδα. Την δε περίοδο 1981-86, η χώρα πήρε από κοινοτικούς φορείς (EUTE) δάνεια ύψους 1,9 δισ. δολ. Παρ' όλα αυτά, η εναρμόνιση της ελληνικής οικονομίας με την κοινοτική αρχίζει να αποκλίνει.
Το 1992, ο ΟΟΣΑ διαπιστώνει ότι η ελληνική οικονομία έχει μεταβληθεί σε ένα είδος «οικονομίας εξαρτημένης » από τα κοινοτικά ταμεία. Μάλιστα, επιστρέφαμε δωρεάν πακέτα-επιδοτήσεις για να ζητήσουμε τα δανεικά! Το 1974 το ΑΕΠ ακολουθεί ανησυχητικά πτωτική πορεία. Τα εφιαλτικά δημόσια ελλείμματα αντιμετωπίζονται με δοκιμασμένη συνταγή: τον δανεισμό!
Μεταξύ 1980-1990 το Δ.Χ. 17πλασιάστηκε. Το 1982 διπλασιάζεται ο μεταπολεμικός εξωτερικός δανεισμός, ως προς τα έτη 1979-81 και τετραπλασιάζεται το διάστημα 1986-89.
Στα δεκατρία χρόνια 1975-1987, πραγματοποιήθηκαν δάνεια 18,4 δισ. δολ. Απ' αυτά, τα 14,8 δισ. δολ. (δηλαδή 80,6%) διατέθηκαν για την εξυπηρέτηση του υφιστάμενου δανεισμού.
Το 1990, πρώτη έρχεται η Ν.Δ. με 150 βουλευτές υπό τον Κ. Μητσοτάκη. Τελικά, με την προσχώρηση του βουλευτή της ΔΗΑΝΑ, Θεοδ. Κατσίκη, κυβέρνηση θα σχηματίσει ο Κ. Μητσοτάκης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαγγέλλει απολύσεις. Αλλά οι δημόσιοι υπάλληλοι αντί για μείωση θα έχουν αύξηση(!).
Το Μάρτιο του 1990, ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ντελόρ και Κριστόφερσεν) προειδοποιούσαν την Αθήνα ότι η ελληνική οικονομία επιδεινώθηκε «σοβαρά για όλους μας». Επί Μητσοτάκη, η αποβιομηχανοποίηση ήταν παρούσα.
Την περίοδο 1989-93 οι καθαρές εισπράξεις της Ελλάδας από την ΕΟΚ ανήλθαν στα 3,3 τρισ. δρχ. Ταυτόχρονα, στον κοινοτικό χώρο είχαμε τα μεγαλύτερα ελλείμματα.
Το προπολεμικό (1940) Δ.Χ. εξοφλείται το 1998. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρέλαβε το Δ.Χ. στο 79,73% του ΑΕΠ και το παρέδωσε στο 109,34%. Η συνολική εξυπηρέτηση του Δ.Χ. απορροφούσε το 151,2 % των τακτικών εσόδων.
Τη διετία 1995-1996 παρά τους κυβερνητικούς διακηρυσσόμενους στόχους περί μείωσης των δημόσιων υπαλλήλων, συνταξιοδοτήθηκαν 49.000 δημόσιοι υπάλληλοι και αυξήθηκαν συνολικά κατά 22.000. Την ίδια διετία καταγράφεται το μεγαλύτερο δημόσιο έλλειμμα από όλα τα υπόλοιπα κράτη της Κοινότητας.
Το 1993, το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε το Δ.Χ. στα 20,5 τρισ. δρχ. και το παρέδωσε τον Ιανουάριο του 1996, αυξημένο κατά 35,8%, φτάνοντάς το στο 415% των τακτικών εσόδων. Στο εσωτερικό Δ.Χ. το 84% ήταν ομόλογα και έντοκα γραμμάτια. Τον Αύγουστο του 1996, η Ελλάδα ήταν δεύτερη στον κόσμο στο κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος.
Τον Μάρτιο του 1997 το υπουργείο Οικονομικών θυμήθηκε την αναξιοποίητη δημόσια περιουσία, ώστε να καλύψει τη μεγάλη υστέρηση των φορολογικών εσόδων.
Τον Αύγουστο του 1997, με διακηρυγμένη την πολιτική λιτότητας και των λαϊκών θυσιών, ο βουλευτικός μισθός διπλασιάζεται - μαζί με τα επιδόματα προσέγγιζε τα 2 εκατ. δρχ. Ταυτόχρονα ήρθαν οι χαριστικές πράξεις ρύθμισης των βεβαιωμένων χρεών, η αποποινικοποίηση των νοθευμένων φορολογικών στοιχείων κ.λπ.
Από την 1/1/2001 η Ελλάδα εντάσσεται στην ευρωζώνη, με νέο ισχυρό πόλο της οικονομικής εξουσίας, που θα καθορίζει τη νομισματική πολιτική ολόκληρης της Ε.Ε., την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Μέχρι τώρα, αυτή την εξουσία την ασκούσαν οι εθνικές εκδοτικές τράπεζες.
Η οκταετία Σημίτη
Την οκταετία Σημίτη οι καθαρές απολήψεις από την Ε.Ε. έφτασαν το 13,5% των τακτικών εσόδων. Η διοίκηση, σε αποσύνθεση. Ενδεικτικά, στην Ολυμπιακή Αεροπορία υπήρχαν 2.500 προϊστάμενοι σε 4.700 υφισταμένους! Η κρατική διοίκηση ήταν βραχυκυκλωμένη από διαφθορά και διαπλοκή.
Η Ελλάδα ανήκει στις τρεις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης. Σε έκθεσή της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισήμαινε ότι «μετά τους Ολυμπιακούς, είναι αβέβαιο το μέλλον της ελληνικής οικονομίας». Κάποιοι παροικούντες τη Βουλή κώφευαν, λόγω... πολιτικού κόστους.
Το 2004, οι απογραφές του Αλογοσκούφη πληροφορούν την Ε.Ε. ότι η κυβέρνηση Σημίτη (δηλαδή η Ελλάδα) είχε καταθέσει ψευδή στοιχεία, προκειμένου να πετύχει την ένταξή της στην ευρωζώνη.
Η κυβέρνηση Καραμανλή παρουσιάζει τραγική και μόνιμη υστέρηση εσόδων με ταυτόχρονη αύξηση δαπανών. Το Δημόσιο χρωστά 227 δισ. ευρώ . Τα νοικοκυριά 74 δισ. ευρώ και οι επιχειρήσεις 90 δισ. ευρώ . Μια χώρα σε τροχιά απόκλισης από την Ε.Ε.
Ο Κώστας Καραμανλής παρέλαβε τη διακυβέρνηση τέλη Μαρτίου του 2004. Το έλλειμμα αντιστοιχούσε στο 3,2% ΑΕΠ. Σεπτέμβριο του 2009 το παραδίδει στο 7,5% ΑΕΠ. Επίσης, παρέλαβε το Δ.Χ. στα 184,5 δισ. ευρώ και το παρέδωσε στα 292 δισ. ευρώ , δηλαδή το αύξησε κατά 107,5 δισ. ευρώ ή 58,26% ΑΕΠ.
Το βιβλίο του Τάσου Ηλιαδάκη θυμίζει, αποκαλύπτει, θυμώνει για τα διαχρονικά... χάλια μας.



Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011 http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=24/10/2011&id=320366

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Η επιστολή Βενιζέλου αποκαλύπτει το έγκλημα κατά της κοινωνίας



Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ο… καθηγητής, αντιπρόεδρος και τσάρος της οικονομίας κ. Βενιζέλος δεν ήθελε να δημοσιοποιήσει την επιστολή του προς την Κ. Λαγκάρντ στις 27 Σεπτεμβρίου. Είναι η επιστολή που του είχε ζητηθεί (μαζί μ’ αυτή του πρωθυπουργού) ως προϋπόθεση να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η τρόικα η οποία είχε φύγει από την Αθήνα. Τότε θυμίζουμε ο κ. Βενιζέλος επέμενε ότι δεν υπάρχει θέμα με την τρόικα, ότι ήταν προγραμματισμένη να φύγει και να ξαναγυρίσει. Λίγο μετά βέβαια μετέβη στις ΗΠΑ κι έπεσε γονατιστός  ζητώντας την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Με άλλα λόγια: Πήγε ο κ. Βενιζέλος να μπλοφάρει με την Τρόικα, αλλά αυτή του έκανε κόντρα ρελάνς και του τα …πήρε όλα. Τους τα έδωσε όλα ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ. Και επιπλέον προεξόφλησε και την ψήφο των βουλευτών.
Εν πάση περιπτώσει η επιστολή που δόθηκε στην δημοσιότητα αποκαλύπτει με τον πλέον κυνικό τρόπο ότι ο κ. Βενιζέλος εγκληματεί κατά του ελληνικού λαού, διαλύει μια ολόκληρη κοινωνία και φυσικά διαλύει και το κόμμα του.
Κατ’ αρχάς να ξεκινήσουμε με τα χαριτωμένα. Ο κ. Βενιζέλος υπογράφει στο τέλος, όχι ως υπουργός ή αντιπρόεδρος αλλά ως… professor. Δεν παίζεται ο άνθρωπος, νόμιζε άραγε ότι θα τσιμπήσουν με το “καθηγητής” οι τεχνοκράτες; Μήπως τους είπε ότι είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κι ότι η σχέση του με τα οικονομικά είναι όσο αυτή που έχει κι ένας… καθηγητής γυμνασίου; Ή μήπως είναι μεγαλομανής και υπογράφει με τον τρόπο αυτό; Εκτός βέβαια κι αν είναι σίγουρος ότι σύντομα δε θα είναι ούτε υπουργός, ούτε αντιπρόεδρος, ούτε βουλευτής, παρά μόνο καθηγητής οπότε, προετοιμάζεται κι ο ίδιος ψυχολογικά.
Στα σοβαρά τώρα. Η επιστολή του κ. Βενιζέλου περιγράφει τις δεσμεύσεις της Ελλάδας προκειμένου να εκταμιευτεί η 6η δόση. Τονίζεται λοιπόν ότι θα προχωρήσουν όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές κι ότι θα ψηφιστούν μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου για να τηρηθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2011 και του 2012 τα εξής μέτρα:
  • Μείωση του αφορολογήτου στα 5.000 ευρώ με εξαίρεση ατόμων άνω των 65 και κάτω των 30 ετών.
  • Μείωση των συντάξεων άνω των 1.200 ευρώ κατά 20% και κατά 40% για τους συνταξιούχους κάτω 55 ετών με σύνταξη άνω των 1.000 ευρώ. Προαναγγέλλει επίσης “μεταρρύθμιση των επικουρικών συντάξεων” και “σημαντική μείωση” του εφάπαξ.
  • Μείωση των μισθών στο Δημόσιο τομέα (στενό και ευρύτερο) κατά μέσο όρο 20% μέσω αλλαγής του μισθολογίου.
  • Τοποθέτηση 30.000 εργαζόμενων του Δημοσίου σε εφεδρεία και δέσμευση για επανακαθορισμό ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι.
  • Έσοδα από τη νομιμοποίηση αυθαίρετων.
  • Υπόσχεται επίσης ότι θα επιταχυνθεί η πώληση μεριδίων του Δημοσίου σε επιχειρήσεις και δεσμεύεται ότι θα κλείσουν τα δημοσιονομικά κενά της επόμενης διετίας 2013-2014.
Και τώρα στο ζουμί. Στην επιστολή δεν γίνεται καμία αναφορά στο ζήτημα των κλαδικών συμβάσεων.
Δηλαδή, κανείς δεν του ζήτησε να φέρει στο πολυνομοσχέδιο το περίφημο άρθρο 37 που προκάλεσε τόση ταραχή στην κοινωνία. Ένα άρθρο που ψηφίστηκε και με το οποίο και με τη βούλα επικρατεί ο εργασιακός μεσαίωνας στην Ελλάδα.
Δεν του ζήτησε η κ. Λαγκάρντ να κάνει κάτι τέτοιο. Ούτε και ο Ματίας Μορς ο επικεφαλής της Τρόικας που  σε βαρυσήμαντη συνέντευξη του στην «Καθημερινή», στις 13 Οκτωβρίου, δήλωσε ότι «δεν ζητήσαμε ποτέ την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων» και «ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκινήσει συζητήσεις με τους κοινωνικούς εταίρους για να δουν τι πρέπει να γίνει, προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας».
Κανένας λοιπόν από την τρόικα δεν του είχε ζητήσει να γίνει βασιλικότερος του βασιλέως. Με δική του βούληση ο κ. Βενιζέλος -για να ευχαριστήσει άραγε την τρόικα;- έφερε το ντροπιαστικό αυτό άρθρο. Αυτός είναι ο πρωτεργάτης της εργασιακής και μισθολογικής ανατροπής και φυσικά οι τροικάνοι δε θα μπορούσαν να μη δεχθούν το δώρο που τους έκανε ο… συνεργάτης τους.
Ο κ. Προφέσορ θα πρέπει να δώσει λόγο για το έγκλημα κατά της κοινωνίας.



This entry was posted in Επισημαίνουμε. Bookmark the permalink.

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ο λαός διψά για αγώνα, διψά για λευτεριά, διψά για αξιοπρέπεια…


ΤΩΡΑ: Χιλιάδες πολίτες στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ! 

Όλοι στο δρόμο…


ΤΩΡΑ: Χιλιάδες πολίτες στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ! Όλοι στο δρόμο…
Χιλιάδες πολίτες ΤΩΡΑ στο Σύνταγμα! Ο λαός διψά για αγώνα, διψά για λευτεριά, διψά για αξιοπρέπεια… Όλοι στους δρόμους, κανείς στους καναπέδες! Σήμερα και αύριο τους τελειώνουμε, σήμερα και αύριο γράφουμε ιστορία!
tsantiri.gr
http://neakeratsiniou.blogspot.com/2011/10/blog-post_6468.html#ixzz1bDK8P3QX

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

ΜΠΑΡΑΖ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Από την Αλλαγή στην προδοσία....


Επιδημία αποχωρήσεων στο ΠΑΣΟΚ

Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ  ΣΙΟΥΤΗ

Την ώρα που τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, το κυβερνών κόμμα σαρώνεται από καταιγίδα παραιτήσεων μελών του και μαζικές αποχωρήσεις οργανώσεων από τον συνδικαλιστικό χώρο. Πολλοί από αυτούς, μάλιστα, βρίσκονται συχνά ακόμα και ανάμεσα σε εκείνους που αποδοκιμάζουν και γιουχάρουν τους υπουργούς της κυβέρνησης.
 Την περασμένη εβδομάδα αποχώρησε η ΠΑΣΚ σιδηροδρομικών, δημοσιοποιώντας επιστολή με την οποία καταγγέλλει το σημερινό ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση ότι «ακύρωσαν τις βασικές αρχές του κινήματος που ήταν η Εθνική Ανεξαρτησία και η Λαϊκή Κυριαρχία».
 Η επιστολή κλείνει με τη φράση «ο θεός να βάλει το χέρι του για όσα θα συμβούν». Τις ίδιες μέρες παραιτήθηκε και η ΠΑΣΚ καθηγητών Βοιωτίας,χαρακτηρίζοντας την κίνηση «προσωπική και πολιτική επιλογή αυτοσεβασμού», ενώ στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι «ήρθε η ώρα της ανατροπής». Από τις πρώτες αποχωρήσεις συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτή της ΠΑΣΚΕ ΟΤΑπου την περασμένη εβδομάδα ήταν στα χαρακώματα εναντίον της κυβέρνησης. «Είναι αυτοδίκαιη η παύση όταν μιλάμε για το σημερινό ΠΑΣΟΚ» έχει δηλώσει στην «Ελευθεροτυπία»...ο Θέμης Μπαλασόπουλος, γραμματέας της ΠΑΣΚΕ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και πρόεδρος από το 2001 της Ομοσπονδίας (ΠΟΕ-ΟΤΑ) των 70.000 εργαζομένων. 
Ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης δεν σταματά να λαμβάνει καθημερινά στην Ιπποκράτους επιστολές διαμαρτυρίας, καταγγελιών και παραιτήσεων μελών και στελεχών. Πρόσφατα παραιτήθηκε ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Χανίων, Γ. Χριστουλάκης, δηλώνοντας ότι «ο κόσμος έχει χάσει το δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα», ενώ πριν από λίγο καιρό σε ένδειξη διαμαρτυρίας είχε παραιτηθεί και ο γραμματέας Ν. ΠΑΣΟΚ Γέρακα, Λάμπρος Γκόγκας, λέγοντας ότι η παιδεία, η ιδεολογία και η αξιοπρέπειά του δεν του επιτρέπουν να συμβιβαστεί με αυτή την κατάσταση.
 Ο γραμματέας Τ.Ο. του ΠΑΣΟΚ Νάουσας, Γιάννης Αργυρίου, παραιτήθηκε επειδή, όπως είπε, «θέλω να κοιτάω όσους με εμπιστεύθηκαν στα μάτια και κυρίως τα παιδιά μου» και ο γραμματέας Ν. ΠΑΣΟΚ Ηρακλείου, Μιχάλης Καραδημητρίου, αποχώρησε δηλώνοντας «ο πρωθυπουργός μας πρόδωσε». Εδώ και λίγες μέρες έχει δημιουργηθεί ακόμα και σελίδα στο facebook από ομάδα μελών του ΠΑΣΟΚ που έχουν αποχωρήσει. Μία από τις πρόσφατες αναρτήσεις του από πρώην μέλη του ΠΑΣΟΚ έγραφε: «Ψάχνει τα μέλη του το ΠΑΣΟΚ. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του κόμματος να μαζέψει έσοδα από τα μπιλιετάκια που στέλνει στα μέλη και στους "φίλους" του, τώρα άλλαξε στόχο και προσπαθεί απλώς να καταμετρήσει τα μέλη του. Σήμερα δέχτηκα τηλεφώνημα από τα κεντρικά. Μου ζητούσαν τα στοιχεία μου για να με επιβεβαιώσουν στους καταλόγους τους (!). 
Καταλαβαίνετε, βέβαια, τι άκουσαν και καταλαβαίνετε ότι δεν έδωσα κανένα στοιχείο... (ελπίζω να μη συνεχίσουν να μαγειρεύουν ακόμη τα νούμερα των μελών)». Στην ιστοσελίδα αναφερόταν και συγκεκριμένο φαξ που δίνει πλέον η Ιπποκράτους για όσους θέλουν να στείλουν επιστολές παραίτησης για να διαγραφούν. Η Χριστίνα Καλαμπαλίκη, πρώην αναπληρώτρια γραμματέας του δικτύου νεολαίας Τρικάλων, είναι μία από τα μέλη της ομάδας των άρτι παραιτηθέντων. «Είναι σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ διολισθαίνει στον ιδεολογικό χώρο του νεο-συντηρητισμού και της νέας δεξιάς» αναφέρει στην «Κ.Ε.» «Εχει καταληφθεί από τους εκπροσώπους του χρηματιστικού κεφαλαίου και του νεοφιλελευθερισμού». 
Η Χριστίνα θεωρεί αυτονόητο, όπως λέει, ότι δεν μπορεί να μείνει στο σημερινό ΠΑΣΟΚ το οποίο για εκείνη «έσβησε την ημέρα που υπέγραψε το μνημόνιο». «Δεν θέλω να είμαι το λάδι στους μηχανισμούς και τα γρανάζια τους» υποστηρίζει, αλλά δεν σκοπεύει να «ιδιωτεύσει». «Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κλειστούμε στα σπίτια μας. Θα βρεθούμε στους δρόμους και στα κινήματα, να δηλώσουμε ανυπακοή στα βάρβαρα μέτρα» αναφέρει. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότερες παραιτήσεις συνοδεύονται από μία διάθεση ριζοσπαστικοποίησης, καθώς οι περισσότεροι δηλώνουν ότι από εδώ και πέρα θα ενώσουν τη φωνή τους με τα κινήματα που θα αναπτυχθούν. «Παραιτούμαι από τη θέση του μέλους της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Ν. ΠΑΣΟΚ και διαγράφομαι από μέλος του ΠΑΣΟΚ. Θα είμαι παρών στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της χώρας» αναφέρει στην πρόσφατη επιστολή παραίτησής του ο Μάκης Αγγελετάκης. Παραιτήσεις όμως υπάρχουν και από το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο του ΠΑΣΟΚ, το Εθνικό Συμβούλιο.
 Δύο ημέρες πριν από την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, ο πρώην γενικός γραμματέας Ενημέρωσης παλαιότερων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Νικολάου, υπέβαλε την παραίτησή του από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ εκφράζοντας τη διαφωνία του με την κυβερνητική πολιτική και χαρακτηρίζοντας το μεσοπρόθεσμο ως «οικονομικά αδιέξοδο και κοινωνικά άδικο».
 Την ίδια περίοδο είχε παραιτηθεί και ο πρώην υπουργός και βουλευτής Αντώνης Κοτσακάς. Σε επιστολή του προς τον Γ. Παπανδρέου και τον Μ. Καρχιμάκη ανέφερε ότι παραιτείται από το «τέως ΠΑΣΟΚ», υποστηρίζοντας ότι δεν φεύγει αυτός από το Κίνημα, αλλά «το ΠΑΣΟΚ έφυγε από το ΠΑΣΟΚ». Εκτός ΠΑΣΟΚ έχει θέσει τον εαυτό της εδώ και λίγο καιρό και το μέλος του Ε.Σ. Νίνα Κασιμάτη, από το αριστερό ρεύμα του «Νέου Αγωνιστή».
 «Η μόνη πράξη που μένει στους όποιους θύλακες αντίστασης του μεταλλαγμένου μορφώματος που καταχρηστικά λέγεται ακόμη "ΠΑΣΟΚ", είναι η έξοδός τους» αναφέρει. 
Μαζί με άλλους συντρόφους της μάλιστα, που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, προγραμματίζουν εκδήλωση την ερχόμενη Τρίτη 18 Οκτωβρίου, με θέμα «30 χρόνια από τις 18 Οκτωβρίου 1981. 

Από την Αλλαγή στην προδοσία».
 «Τους καλούμε λοιπόν σε αντίσταση, απελευθέρωση και επανένωσή τους με συντρόφους και συναγωνιστές που έχουμε ήδη αποχωρήσει», δηλώνει, «για να ξανακερδίσουμε τη ζωή μας, με τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό και με άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που αυτοοργανώνονται, για τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία και την επαναφορά της χώρας ως εθνικά κυρίαρχης». Το κύμα παραιτήσεων αναμένεται να συνεχιστεί το επόμενο διάστημα, καθώς ετοιμάζονται νέες μαζικές αποχωρήσεις, ειδικά συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ.

enet
εφημερίδα "Ελευθεροτυπία"

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Χάνει το σπίτι του για χρέος 1.466 ευρώ...


Kαλό θα είναι να μάθουμε το όνομα του αδέκαστου δικαστή που «δίκασε» δίκαια, για να ζητάμε αναβολή σε παρόμοιες υποθέσεις…


ΠΑΣΟΚ: ΠΡΩΤΑ(ΚΑΙ ΜΟΝΟ) Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ


Χάνει το σπίτι του για χρέος 1.466 ευρώ...

Φαντάζει απίστευτη ιστορία. Δυστυχώς, όμως, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Εν έτει 2011, εν μέσω πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης ένας ασθενής με τετραπληγία, η σύζυγός του και τα τρία τους παιδιά κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο λόγω χρέους 1.466, 36 ευρώ σε ιδιώτη ο οποίος βγάζει το σπίτι τους στον πλειστηριασμό.
Ο 61χρονος Δημήτρης Καφέτσης αδυνατεί να αποπληρώσει τον οφειλέτη του αφού είναι κατάκοιτος και βρίσκεται σε πρόγραμμα αποκατάστασης λόγω ισχαιμικής εγκεφαλοπάθειας εδώ και... δύο χρόνια. Η οικογένεια του πλέον ζει με περιορισμένο εισόδημα που δεν ξεπερνάει τα 500 ευρώ το μήνα
Από petraskandalou μέσω Παπατζήδες  (Το Γρέκι)


Aυτό το άρθρο προέρχεται από το: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2011/10/k.html#ixzz1alACIXwU

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, του ΠΑΜΕ και της ΓΣΕΕ έχουν αποκλείσει το μηχανογραφικό κέντρο της ΔΕΗ στο οποίο εκτυπώνονται οι λογαριασμοί που περιλαμβάνουν το χαράτσι στα ακίνητα


Μ. Καψής: Το δημοσιοκαφρικό ντόμπερμαν της κυβέρνησης (Βίντεο)

Στην περιοχή του Ταύρου συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, του ΠΑΜΕ και της ΓΣΕΕ έχουν αποκλείσει το μηχανογραφικό κέντρο της ΔΕΗ στο οποίο εκτυπώνονται οι λογαριασμοί που περιλαμβάνουν το χαράτσι στα ακίνητα.

Ο υπουργός Ενέργειας Γ. Παπακωνσταντίνου ζήτησε εισαγγελική παρέμβαση και το δημοσιοκαφρικό ντόμπερμαν της κυβέρνησης, ο Μανώλης Καψής, ανέλαβε να προετοιμάσει το κλίμα μέσα απ’ το Megaλο προπαγανδιστικό κυβερνητικό τηλεοπτικό κανάλι. Οι συνδικαλιστές δεν πτοήθηκαν, ορισμένοι απ’ αυτούς έχουν εισβάλει στο κτήριο και συνεδριάζουν για τις παραπέρα ενέργειες τους.




από το:
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/10/blog-post_3304.html

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Για μια αριστερά στο ύψος των περιστάσεων

Μέρος τρίτο
Το σχόλιο που ακολουθεί, σε καμιά περίπτωση δεν στοχεύει να θίξει ολόπλευρα το μέγα ζητούμενο που αποτελεί η συγκρότηση, λειτουργία και δράση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού πόλου που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να αποτελέσει προϊόν συλλογικών διεργασιών και διαλόγου ανάμεσα στις οργανωμένες και μη δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς.




Πρόκειται συνεπώς για ορισμένες προσωπικές, ανεπαρκείς, και λόγω χώρου σχηματοποιημένες σκέψεις, που τίθενται υπόψη και υπό την καλοδεχούμενη κρίση όλων όσοι πιστεύουν στην κομμουνιστική προοπτική και μάχονται γι' αυτήν.
1 Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας είναι αντικειμενικά αναγκαίο αλλά και εφικτό το πέρασμα στον κομμουνισμό, και πιο άμεσα στην κατώτερη φάση του, όπως αποδεικνύεται από τη σύγχρονη παγκόσμια δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που θέτει άμεσα το δίλημμα, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, αλλά και από τις αντικειμενικές δυνατότητες που προσφέρει η ανάπτυξη των σύγχρονων υλικών παραγωγικών δυνάμεων, στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, να καταστεί κυρίαρχη η ελεύθερη δραστηριότητα ως αυτοσκοπός, δηλαδή να υλοποιηθεί ο κομμουνισμός .
Ταυτόχρονα όμως είναι γεγονός ότι το πέρασμα αυτό είναι άμεσα ανέφικτο λόγω του επιπέδου συνείδησης της σύγχρονης εργατικής τάξης, η οποία είναι και η μόνη που μπορεί να το υλοποιήσει, και τούτο διότι αυτή έχει διαβρωθεί από την πολύχρονη καπιταλιστική ιδεολογική κυριαρχία.
Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, ακριβώς για να μπορέσει η εργατική τάξη να αναδείξει τον εν δυνάμει επαναστατικό της χαρακτήρα, να ενστερνιστεί το όραμα της κομμουνιστικής χειραφέτησης και να πολεμήσει αποτελεσματικά για αυτό, δηλαδή για να αδράξει την ιστορική δυνατότητα που της προσφέρεται, είναι περισσότερο αναγκαίο από πότε ένα σύγχρονο Κομμουνιστικό Κόμμα .
Το κόμμα αυτό δεν μπορεί να προκύψει από παρθενογένεση, αλλά από την υπέρβαση όλων των ήδη υπαρχουσών συνιστωσών της κομμουνιστικής αριστεράς, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα θετικά και τα κουσούρια τους. Δεν μπορεί να προκύψει ούτε από την έμπνευση κάποιων φωστήρων, ούτε αυθόρμητα από την καθημερινή πάλη, αλλά από το συνδυασμό της ταξικής πάλης και επαναστατικής θεωρίας .
2 Βασικά χαρακτηριστικά αυτού του κόμματος πρέπει να είναι:
- Ο εργατικός του χαρακτήρας.
- Η αυτοαντιμετώπισή του ως μέσο και όχι ως αυτοσκοπός.
- Η αντιγραφειοκρατική -δημοκρατική του δομή έτσι ώστε να περιορίζεται στο ελάχιστο η πιθανότητα μετατροπής του σε μηχανισμό, που υπάρχει και αναπαράγεται με βασικό κριτήριο την αυτοσυντήρησή του και εκείνη των μη εναλλασσόμενων σχεδόν μονιμοποιημένων επαγγελματικών στελεχών του.
- Να θέτει ως στόχευση την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και το πέρασμα στην υπό απονέκρωση σοσιαλιστική Κομμούνα ή μισοκράτος, και αυτό μέσα από:
* μια ανανεωτική, αλλά όχι αναθεωρητική στάση απέναντι στον μαρξισμό
* μια κριτική στάση απέναντι στον «υπαρκτό σοσιαλισμό», με έμφαση στην αποκατάσταση της πολλαπλά βιασμένης λενινιστικής παρακαταθήκης, και την απερίφραστη καταδίκη των σταλινικών εκτρόπων
* μια αυτοκριτική ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της ιστορίας του κινήματος και όχι μια προσπάθεια αξιοποίησής της για την εκ των υστέρων θεωρητικοποίηση θεωρητικά ατεκμηρίωτων πολιτικών αποφάσεων
* την προσπάθεια ανύψωσης της αυθόρμητης εργατικής συνείδησης σε επαναστατική
* το συνδυασμό πράξης -ταξικής πάλης- και θεωρίας (κόμμα συλλογικό διανοούμενο)
* την καθημερινή πάλη αντίστασης και για άμεσες διεκδικήσεις, το συνδυασμό τακτικής και στρατηγικής, την ένταξη της πρώτης στη δεύτερη.
3 Το κόμμα αυτό πρέπει να έχει ορθάνοιχτες τις αγκαλιές του στη συνεχώς αυξανόμενη εργατική τάξη, στα υπό προλεταριοποίηση μικρομεσαία στρώματα, στη φτωχή αγροτιά, στη νεολαία, και στα τμήματα εκείνα της μη εργατικής διανόησης που ενστερνίζονται την υπόθεση της εργατικής τάξης.
Πρώτο του καθήκον προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να είναι η ουσιαστική και όχι κατ' όνομα κατάκτηση της ηγεμονίας στην ίδια την εργατική τάξη.
Πολιτικά πρέπει να είναι ανοιχτό σε διάλογο, για όλα τα μεγάλα ζητήματα του σήμερα και του σοσιαλιστικού αύριο, ανοιχτό στην κοινή δράση και στη συνεργασία με άλλες αριστερές αντικαπιταλιστικές αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δίχως το ίδιο να απεμπολεί το δικαίωμα κριτικής τους, ή αντίστροφα να μην αποδέχεται τη δική τους κριτική.
Αυτή του η συνεργασία όπως αναφερόταν στο σχόλιό μου της περασμένης Κυριακής μπορεί να πάρει είτε τη μορφή ευρύτερων συνεργασιών για συγκεκριμένα ζητήματα, είτε ακόμη ενός αριστερού αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου.
Επίσης πρέπει να επιδιώκει την κατάκτηση της ηγεμονίας μέσα σε όλα τα αυθόρμητα επί μέρους ή γενικότερα κινήματα αντίστασης, δίχως ούτε να μεγιστοποιεί το ρόλο που αυτά μπορεί να παίξουν από μόνα τους, ούτε όμως να τα σνομπάρει ή ακόμη χειρότερα να τα αντιμετωπίζει εχθρικά.
4 Και επειδή η αντιμετώπιση της παγκόσμιας καπιταλιστικής βαρβαρότητας απαιτεί μια συντονισμένη διεθνή απάντηση, επειδή ο κομμουνισμός είτε θα είναι παγκόσμιος είτε δεν θα υπάρξει, απαιτείται η δημιουργία μιας σύγχρονης κομμουνιστικής Διεθνούς, στην οποία βεβαίως δεν μπορεί να συμμετέχουν κατ' όνομα και μόνο Κ.Κ., όπως αυτό της Κίνας, το οποίο ηγείται ενός από τους πλέον άγριους καπιταλισμούς.
Ιδού λοιπόν λίγες πρώτες, λειψές, σκέψεις οι οποίες μακάρι να συμβάλουν στη συγκρότηση εκείνου του πόλου, του οποίου η ύπαρξη, ας μου επιτραπεί να υποστηρίζω ότι αποτελεί απαραίτητο όρο για μια αριστερά στο ύψος των περιστάσεων.